Δεν ξέχασα ποτέ τα ξερά σου χείλη

που όλο αγάπη τα έλουζα

να νιώσεις την ζεστασιά των άστρων.

απόψε με χείλη όλο αγκάθια πλησιάζω

να ταΐσω το θεριό.

είμαι ένα κομμάτι κρέας

είμαι ένα κομμάτι ψέμα

και προσφέρομαι να με κατασπαράξεις

να χορτάσεις από το τίποτα.

είμαι ένα ρημάδι μοναξιά που όλο θερίζει

με κόσα ατσάλινη τα λουλούδια της αυλής σου.

δεν έχω τίποτα να πω

και όμως μέσα μου

όλο εκρήξεις μυστικές.

***

Δεν ξέχασα ποτέ τα ξερά σου χείλη,

δεν υπάρχει κρύο

και στα ζεστά σαλόνια σου

κρατάω ημερολόγιο αυτοφθοράς.

έστω για ότι έμεινε έστω για ότι θυμάμαι πια.

είμαι μια σιωπή πριν το τέλος.

και αυτό να βηματίζει νωχελικά

γνωρίζοντας την γεύση

από τα ξερά σου χείλη.

ας ήταν μια φορά να ξεχνούσα

και όμως κάθε νύχτα

το σαράκι ροκανίζει ροκανίζει ροκανίζει

τσακ τσακ τσακ τσακ

ένα λευκό ξεθωριασμένο ημερολόγιο

ένα ξεχασμένο θυμικό

ένα παρατημένο ποίημα

***

artworks: nghiêng ngả